Dear all,

Kannadasan being an 8th class pass out, could relate to people who can hardly read or write and was keen that his songs reach out to them. In stark contrast to last week’s song in which Kavignar uses a lot of symbolism and imagination, this week’s song embodies his unique ability to blend the profound with the simple.

The song features in the movie “சுமைதாங்கி” – Subtle music with no major flourishes match the simplicity of the lyrics. The starting violin bit although brief, catches the attention and the piano that follows provides the tempo for the Pallavi. PBS with his deep voice and subtle singing speaks to your conscience directly. It is this overall simplicity of this song that makes it immensely beautiful:

“மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்

வாரி வாரி வழங்கும் போது வள்ளல் ஆகலாம்

வாழை போல தன்னைத் தந்து தியாகி ஆகலாம்

உறுகியோடும் மெழுகு போல ஒளியை வீசலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம், தெய்வமாகலாம்”

(“தெய்வமாகலாம்” intentionally repeated twice to provide unequivocal affirmation).

Kannadasan elaborates the plethora of ways one can contribute to society. The interlude between Pallavi and the Charanams have a soul wringing melody to them.

“ஊருக்கு என்று வாழ்ந்த நெஞ்சம் சிலைகள் ஆகலாம்

உறவுக்கென்று விரிந்த உள்ளம் மலர்கள் ஆகலாம்

யாருக்கென்று அழுத போதும் தலைவனாகலாம்

மனம் மனம் அது கோவிலாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்”

(Kannadasan defines a leader with a quality which no other talk about – Empathy – “யாருக்கென்று அழுத போதும் தலைவனாகலாம்”).

The next Charanam is the highlight of this song :

“மனமிருந்தால் பறவைக்கூட்டில் மான்கள் வாழலாம்

வழியிருந்தால் கடுகுக்குள்ளே மலையைக் காணலாம்

துணிந்து விட்டால் தலையில் எந்த சுமையும் தாங்கலாம்

குணம் குணம் அது கோவிலாகலாம்”

A song like this gives you positive vibes and provokes you to become a better human being every time you hear it.

When Kannadasan came to Chennai penniless – he once was sleeping on the beach late night when a cop woke him and told him he could sleep only if he bribed him some money. Kannadasan not even having that meagre amount had to walk away disillusioned – A poor man couldn’t even get a peaceful night’s sleep after all. Many years later, when Kannadasan knew this song was picturised near the Gandhi Statue of the beach, he requested Director Sridhar to shoot the scene showcasing all his cars. All the cars shown in this scene belonged to Kannadasan at that time – indicating the meteoric rise of the the penniless poet who couldn’t even sleep there – a symbolic assertion that with persistent effort anything is possible ……

“மனம் மனம் அது கோவிலாகலாம்

மனிதன் என்பவன் தெய்வமாகலாம்”.