A Tale of two lullabies
Dear all,
After pausing the series on Kannadasan songs with a “lullaby” – wanted to start the next series with two lullabies that are dear to my heart.
Decided to write about both together for several reasons. Both exemplify that simplicity is charming, both express deep love, both are common household songs and both showcase the graceful beauty of K.R. Vijaya and the mellifluous singing of P. Suseela. Importantly both are commonly mistaken as Kannadasan songs but were written by another outstanding poet Vaali.
The first song from the movie Karpagam:
“அத்தை மடி மெத்தையடி
ஆடி விளையாடம்மா
ஆடும் வரை ஆடி விட்டு அல்லி விழி மூடம்மா”
(Aunts’ nature is to indulge their nieces and nephews more than the mother is stated subtly by Vaali – “ஆடி விளையாடம்மா; ஆடும் வரை ஆடி விட்டு அல்லி விழி மூடம்மா” – play around as long as you want and when done doze off – in contrary moms would indulge the child less and want it to sleep at the earliest).
The first Charanam is imaginative yet simple:
“மூன்றாம் பிறையில் தொட்டில் கட்டி
முல்லை மல்லிகை மெத்தையிட்டு
தேன் குயில் கூட்டம் பண்பாடும்
மான்குட்டி கேட்டு கண் மூடும்”.
(Two simple yet lovely phrases “தேன் குயில்” and “மான்குட்டி” ).
The second Charanam expresses the deep love of the aunt and how blessed she feels:
“வேறோர் தெய்வத்தை போற்றவில்லை
வேறோர் தீபத்தை ஏற்றவில்லை
அன்றோர் கோவிலை ஆக்கி வைத்தேன்
அம்பிகையாய் உன்னை தூக்கி வைத்தேன்”
Now the second song from the movie – பஞ்சவர்ணகிளி” – song composed around 2 years after.
The pallavi deceptively makes us think it is yet another song in which Kannadasan invokes his “கண்ணன்” – but a similar theme – new thoughts and lines – greatness of Vaali.
“கண்ணன் வருவான் கதை சொல்லுவான்
வண்ண மலர்த் தொட்டில் கட்டித் தாலாட்டுவான்
குழலெடுப்பான் பாட்டிசைப்பான்
வலம்புரிச் சங்கெடுத்துப் பாலூட்டுவான்”
In the first Charanam the poet wants the best for the child in every aspect:
“பச்சை வண்ணக் கிளி வந்து பழம் கொடுக்க (only the sweetest fruit)
பட்டு வண்ணச் சிட்டு வந்து மலர் கொடுக்க (only the most colourful flowers)
கன்னங்கரு காக்கை வந்து மை கொடுக்க (the darkest collyrium for the eye)
கண்ணன் மட்டும் கன்னத்திலே முத்தம் கொடுக்க
(the most loving kiss)
In the second Charanam, the parental instinct to perceive their child as as being perfect wonderfully portrayed:
“ தத்தித் தத்தி நடக்கையில் மயில் போலே
திக்கித் திக்கிப் பேசுகையில் குயில் போலே
கொஞ்சிக் கொஞ்சி எடுக்கையில் கொடி போலே
அஞ்சி அஞ்சி விழுவாய் மடி மேலே”
The last Charanam conveys the blessing a child brings into the mother’s life elegantly:
“உனக்கென்றும் எனக்கென்றும் உறவு வைத்தான்
இருவரின் கணக்கிலும் வரவு வைத்தான்
( உறவு வைத்து வரவு வைத்தான் – superb lines).
ஒருவரின் குரலுக்கு மயங்க வைத்தான்
உண்மையை அதிலே உறங்க வைத்தான்”
Two lullabies that captivate and soothe you. Lyrics are classy yet simple. But only this time both written by Kavignar Vaali – a true legend by his own right.
Recent Comments