Breezy song
Dear all,
This week picked a song that embodies the characteristics that mark the ideal way of life – simple, enjoyable and effortless but with immense purpose and grace.
Vaali penned innumerable songs for MGR and was very close to him. Writing a song for MGR was always a challenge- his image had to be protected and boosted, the tamil had to be pure and words chosen had to be very simple. The goal was to reach the common mass who were largely uneducated but worshipped him. The audience needed to relate completely to the song and its emotions. For this the lyrics had to be plain but attractive and music catchy and absorbing. The song this week is a perfect amalgam of all the above ingredients. It’s from the movie “கலங்கரை விளக்கம்”.
It’s starts with MGR singing for and about his love. The light humour, charm and the glee are captured beautifully by MSV’s score and TMS voice. The song reminds one of the popular Hindi songs of similar genre “ Badan Pe Sitare” and “Mere sapnon ki rani”.
The song starts with a peppy rhythm sparked by the famous MSV bongos. Listen to TMS emoting with his subtle voice modulations making all of it sound extremely casual.
நான் காற்று வாங்கப் போனேன்
ஒரு கவிதை வாங்கி வந்தேன்
அதைக் கேட்டு வாங்கிப் போனாள்
அந்தக் கன்னி என்னவானாள்
The first interlude is dominated by a solo accordion – MSV masterclass – sublime.
Now the lyrical beauty – Vaali lines are unadorned but very romantic and engaging (young aging too!!!). The first charanam talks about the effect she brings about in him.
என் உள்ளம் என்ற ஊஞ்சல்
அவள் உலவுகின்ற மேடை
என் பார்வை நீந்தும் இடமோ
அவள் பருவம் என்ற ஓடை
அவள் கேட்டு வாங்கிப் போனாள்
அந்தக் கன்னி என்ன ஆனாள்
வாலி lines imaginative and relatable:
( “என் உள்ளம் என்ற ஊஞ்சல்
அவள் உலவுகின்ற மேடை” – My heart sways to and fro like a swing as she freely strolls around inside teasing me.
“என் பார்வை நீந்தும் இடமோ
அவள் பருவம் என்ற ஓடை” – My eyes gently treading all over her beauty – beauty flowing seamlessly and silently – hence the use of the word ஓடை ( and not நதி or கடல் which do not have the same
gentleness).
The next charanam is poetic:
நடை பழகும்போது தென்றல்
விடை சொல்லிக்கொண்டு போகும்
அந்த அழகு ஒன்று போதும்
நெஞ்சை அள்ளிக் கொண்டு போகும்
அவள் கேட்டு வாங்கிப் போனாள்
அந்தக் கன்னி என்னவானாள்
(“நடை பழகும்போது தென்றல்
விடை சொல்லிக்கொண்டு போகும்
அந்த அழகு ஒன்று போதும்
நெஞ்சை அள்ளிக் கொண்டு போகும்” – She passes me like the breeze. Even as she leaves, her alluring image bundles my heart and takes it away).
The third charanam speaks of the aftermath of her leaving:
நல்ல நிலவு தூங்கும் நேரம்
அவள் நினைவு தூங்கவில்லை
கொஞ்சம் விலகி நின்ற போதும்
இந்த இதயம் தாங்கவில்லை
(“கொஞ்சம் விலகி நின்ற போதும்
இந்த இதயம் தாங்கவில்லை” – Even a little distance causes immense heartache – very lovey-dovey!!).
The final product leaves us absolutely enthralled and cheery.
இலக்கியத்தை இயல்பாக்கியவன் கண்ணதாசன்
இயல்பை இலக்கியமாக்கியவன் வாலி!!!
Two legends, two styles – both embellished தமிழ் film music. Both precise and precious.
Recent Comments