தித்திக்கும் தமிழ்
Dear all,
Some situations in a movie throw a context that is unreal and difficult to even imagine. Writing a song for such situations brings its own challenges and opportunities. When most would be just happy finishing such a song within the constraints of time and the tune, கண்ணதாசன் gives us a taste of the sweetness of our language தமிழ் and the width of his astonishing imagination.
Movie: கந்தன் கருனை
Music: K. V. Mahadevan
P. Suseela sings this song with her honey soaked voice and perfect diction elevating the lyrics even higher.
The context of this song is deceptively straightforward. The song is sung in praise of lord “முருகன்”. When the context is of a devotee singing the praise of his “favourite” GOD, it makes it easy for the lyricist to pen the lines. What if the song is sung by Lord Muruga’s own mother ? Does she love him as a child, admire him as a mother or praise his godliness? In doing so would she be able to do justice by being precise without an ounce more of exaggeration or undermining? Can she be detached from the devotion that she sees for him in others and still be proud of it? When one thinks about the various angles this situation brings in the task of writing this song then becomes a Herculean one.
The song starts with the narration of lord Muruga explaining the meaning and significance of Pranavam to his father Lord Shiva.
“தந்தைக்கு மந்திரத்தின் சாரப் பொருளுரைத்து தகப்பன் சுவாமி என பெயர் பெற்ற முருகா” – a straightforward introduction.
The next line is deep and grand when read carefully. Kannadasan shows his prowess right at the beginning:
“மண்ணுக்கும் விண்ணுக்கும் சுவாமி என வந்த என் சுவாமிக்கும்
நாதனே சுவாமி நாதா” (The teacher of even lord of the lords!!).
Now the song – that melts your heart – pure P. Suseela bliss – The pallavi reflects the mindset of the devotee and the mother at the same time – just brilliant!!!
“சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா
சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா
உள்ளம் எல்லாம் உன் பெயரை
சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா
உள்ளம் எல்லாம் உன் பெயரை
சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா”
The next lines acknowledging his precocious greatness – the physical beauty and the wisdom he carries at a tender age stated merely as a fact without much decoration – the mother keeping her compliment modest and honest :
“பிள்ளை பிராயத்திலே
பெரிய பெயர் பெற்றவனே
பிள்ளை பிராயத்திலே
பெரிய பெயர் பெற்றவனே
உள்ளம் எல்லாம் உன் பெயரை
சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா”
In the next Charanam she is a proud mother – motherhood explained elegantly. Giving birth to a child is a moment of fulfillment for any woman, but seeing the child excel is a moment of honour – see how beautifully கண்ணதாசன் pens this:
“பிறந்த போது எனது நெஞ்சு
அமைதி கொண்டது
முருகா அமைதி கொண்டது
அறிவில் சிறந்த உன்னைக் காணும் போது பெருமை கொண்டது
( These lines remind us of பாரதி lines –
“மெச்சி உனை ஊரார் புகழ்ந்தால் மேனி சிலிர்க்குதடி”)
கந்தா பெருமை கொண்டது முருகா
சொல்லச் சொல்ல இனிக்குதடா முருகா!”
Now she goes back and forth narrating what others feel and how she feels about him:
“முருகன் என்றால் அழகன் என்று
தமிழ் மொழி கூறும்
(For everyone Murugan is synonymous with beauty and austerity)
அழகன் எந்தன் குமரனென்று
மன மொழி கூறும்”
(My heart says “ that beautiful boy is my child” – a typical mother taking pride).
The next line is profound:
“Aham Brahmaasmi” (Divinity is within)is a fundamental truth from the vedas. An abstract statement hard for the common man to grasp. Kannadasan inserts the idea here to elaborate on the godliness of Muruga and in effect simplifies one of the most profound statements:
“உயிர் இனங்கள் ஒன்றை ஒன்று வாழ்த்திடும் போது
அதன் உள்ளிருந்து வாழ்த்துவது
உன் அருள் அன்றோ
கந்தா உன் அருளன்றோ முருகா!”
Now in the last Charanam, the mother sings about the godliness in her son but still sees him as her infant:
“உலகில் ஆடும் தொட்டிலெல்லாம் உன் பெயர் பாடும்
உண்மை பேசும் மொழிகளெல்லாம் உன் புகழ் பேசும்
(“People who don’t speak of your greatness are not speaking the truth” – what a way to express his stature!!!)
The next lines left me in awe:
“யுகங்கள் எல்லாம் மாறி மாறிச்
சந்திக்கும் போது
உன் முகமலரின் அழகில் மட்டும்
முதுமை வராது
கந்தா முதுமை வராது குமரா”
( He is in eternal bliss, beauty and youth. Everywhere in this song, கண்ணதாசன் finishes with the word “முருகா”, but here he specifically changes it and uses the word “குமரா” instead – again pointing to his eternal youthfulness. Precision in his words and imagery!!)
A song that goes unnoticed and masquerades as a devotional song but so rich in its imagination and exemplary in its showcasing of the sweetness of தமிழ் as a language.
“முத்தையா தந்த முத்தய்யா
தேன் தமிழ் ரசித்தேன், பகிர்ந்தேன்
வெல்லத்தமிழ் வெள்ளம்
சொல்ல சொல்ல இனிக்குதடா”
P.S. முத்தையா – birth name of Kannadasan
Source: Kalangalil Avan Vasantham
(Sri. Isaikavi Ramanan)
Recent Comments