An ode to silent love 

Dear all, 

Vaali as a lyricist preferred using commonly spoken words in his songs. With simple words he was able to express emotions impeccably. This week I picked a song that seems plain, yet is poetic and incredibly romantic. 

The situation is unique with three sisters falling in love with a young man who is a tenant in their house. The hero is in love with one of the sisters. Now Vaali pens this lovely song with one charanam for each character – none of whom openly express their love. The pallavi succinctly summarises all their plight – depicting both the excitement the dreams bring and the burden their inability to express their love causes: 

“சொல்லத்தான் நினைக்கிறேன் 

உள்ளத்தால் துடிக்கிறேன் 

வாயிருந்தும் சொல்வதற்கு 

வார்த்தை இன்றி தவிக்கிறேன் 

சொல்லத்தான் நினைக்கிறேன்.. “ 

(Note that none of the characters actually sing – no lips move – love song only echoing inside them – never expressed outside – apt lyrics and perfect KB filming !!!)

Now the first charanam 

காற்றில் மிதக்கும் புகை போலே 

அவன் கனவில் மிதக்கும் நினைவுகளே 

காற்றில் மிதக்கும் புகை போலே 

அவன் கனவில் மிதக்கும் நினைவுகளே

மனவீடு, அவன் தனி வீடு 

அதில் புகுந்தானோ எங்கும் நிறைந்தானோ

அதில் புகுந்தானே, எங்கும் நிறைந்தானே 

Superb analogy – “காற்றில் மிதக்கும் புகை போலே” – just like the smoke in the air, the memories in the dreams float along. Slowly the smoke becomes air and the memories become dreams. Vaali continues this string of thought by aptly writing “மனவீடு, அவன் தனி வீடு அதில் புகுந்தானோஎங்கும் நிறைந்தானோ” – like how the smoke enters and fills a room, he entered and occupied all of the space (“நிறைந்தானே”) in the heart”. 

The last pair of lines in each charanam are doubts followed by affirmations – a dual emotion typical of unexpressed love. Srividya is beautiful and emotes the insecurity and the assertion equally well. 

The violin in the interlude has an enticing melody melting your heart. 

Now the hero sings the next charanam thinking about the sister he is in love with:

காதல் என்பது மழையானால் 

அவள் கண்கள் தானே கார்மேகம் 

காதல் என்பது மழையானால் 

அவள் கண்கள் தானே கார்மேகம் 

நீராட்ட, நான் பாராட்ட 

அவள் வருவாளோ இல்லை மறப்பாளோ

அவள் வருவாளே, சுகம் தருவாளே 

( Another brilliant pair of lines – 

“காதல் என்பது மழையானால் 

அவள் கண்கள் தானே கார்மேகம்” – when the cloud is dark it rains hard. Her eyes and the love they exude equated elegantly). 

Next charanam for the third sister:

ஆசை பொங்குது பால் போலே 

அவன் அனல் போல் பார்க்கும் பார்வையிலே 

ஆசை பொங்குது பால் போலே 

அவன் அனல் போல் பார்க்கும் பார்வையிலே 

கொதித்த மனம் கொஞ்சம் குளிரும் விதம் 

அவன் அணைப்பானோ என்னை நினைப்பானோ

அவன் அணைப்பானே, என்னை நினைப்பானே 

(The word “அணைப்பானோ” has been used cleverly to imply dual meanings. “ஆசை பொங்குதுபால் போலே – அணைப்பானோ” here implies “switch off the milk”. 

“கொதித்த மனம் கொஞ்சம் குளிரும் விதம் 

அவன் அணைப்பானோ – அணைப்பானோ” here implies a good hug).

For variety MSV uses a whistle as an interlude after this charanam. Then comes back to the melodious violin. 

The song starts with the hero talking to a painting of his love that he is sketching. See how Vaali uses that scene to his advantage: 

நேரில் நின்றாலள் ஓவியமாய் – என்

நெஞ்சில் நின்றாள் காவியமாய் 

நேரில் நின்றால் ஓவியமாய் – என் 

நெஞ்சில் நின்றாள் காவியமாய் 

நான் பாதி, அவள் தான் பாதி 

எனக் கலந்தாளோ கண்ணில் மலர்ந்தாளோ 

நெஞ்சில் கலந்தாளே, கண்ணில் மலர்ந்தாளே 

If you notice closely the sister whom the hero loves does not have a Charanam – director subtly hints you the story line. 

Love attains fruition only when it is expressed. Vaali in his words beautifully expresses that:

சொல்லாத காதல் செல்லாத காதல்

சொல்லாத காதல் சுமை

சொல்லாத காதல் சுகம்

A master class from three greats: 

  1. KB subtle clues in filming. 
  2. Singer MSV outclassing the composer with such a melody – or is he?
  3. Vaali’s simple yet imaginative lyrics that speak for the characters perfectly. 

Saluting the legends using their own pallavi: 

சொல்லத்தான் நினைக்கிறேன்

உள்ளத்தால் துடிக்கிறேன் 

வாயிருந்தும் சொல்வதற்கு 

வார்த்தை இன்றி தவிக்கிறேன்  

A brilliant song overall.