ஞானம்
Dear all,
“With age comes wisdom” they say. This week sharing a song that broke that norm. It was penned by a poet who was 35 years old but the song lyrics is very deep in its insight. The words are simple, but hit you hard. Cycle of life made elementary, but each element addressed with utmost thought. The poet who could do this was none other than கண்ணதாசன்.
The song “ சட்டி சுட்டதடா” from the movie ஆலயமணி is a classic. To me it ranks very high amidst several Tamil movie philosophical songs. TMS emotes it’s so well that between the lyrics and the singing, each time you listen to it, you feel you have lived a life time. Sivaji expresses wisdom and helplessness perfectly. The song conveys the emergence of wisdom that comes with experiences. It’s more about Kannadasan himself than anyone else I feel.
The pallavi starts with no prelude:
“சட்டி சுட்டதடா
கை விட்டதடா
புத்தி கெட்டதடா
நெஞ்சைத் தொட்டதடா
நாலும் நடந்து முடிந்த பின்னால் நல்லது கெட்டது தெரிந்ததடா”
In the first Charanam, கண்ணதாசன் describes how he evolved over time. He describes himself as an average human:
“பாதி மனதில் தெய்வம் இருந்து பார்த்து
கொண்டதடா
மீதி மனதில் மிருகம் இருந்து ஆட்டி
வைத்ததடா “
Look at two aspects here:
- There was GOD and an Animal inside him ( good and bad inside)
- The GOD didn’t just passively reside within – it guarded him at all times – hence the words “பார்த்து கொண்டதடா”. Despite that the animal inside him was dominant enough to take over and operate him. கண்ணதாசன்- Very open in his statements, precise in his order and exact in what he wants to convey.
Over time he narrates a complete transformation:
“ஆட்டி வைத்த மிருகமின்று அடங்கி
விட்டதடா
அமைதி தெய்வம் முழு மனதில் கோயில்
கொண்டதடா”
Here note the words “முழு மனதில்” – implying complete irrefutable change within.
MSV bongos travel with you throughout the song and the second interlude humming gives you a preview of the next charanam:
“ஆரவாரப் பேய்களெல்லாம் ஓடிவிட்டதடா ஆலயமணி ஓசை நெஞ்சில் கூடிவிட்டதடா தர்ம தேவன்கோவிலிலே ஒலி துலங்குதடா மனம் சாந்தி சாந்தி சாந்தியென்று ஓய்வு கொண்டதடா”
All the ghosts of the past put to rest and only peace resides inside now. Kannadasan simplifies Bharathi’s authoritative wish:
பாரதி வரிகள்:
“என்றன் முன்னை தீய வினைப்பயன்கள்
இன்னும் மூளா தழிந்திடுதல் வேண்டும் –
இனி என்னைப் புதியவுயி ராக்கி – எனக் கேதுங் கவலையறச் செய்து – மதி தன்னை மிகத்தெளிவு செய்து –
என்றும் சந்தோஷங் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்”
As always கண்ணதாசன் leaves the best for his last charanam:
“எறும்புத் தோலை
உரித்துப் பார்க்க யானை
வந்ததடா”
(How can an ant skin reveal an elephant hidden inside? Here I feel he uses the example to give us the scale of how much wisdom is dormant inside. Compared to the external pleasures that are the size of an ant, true inner pleasure is the size of an elephant.
He clarifies his views in the next two lines:
“நான் இதயத்
தோலை உரித்துப் பார்க்க
ஞானம் வந்ததடா”
If these lines have not already made you wonder struck, he hits you hard with his last two lines- the best last two lines of any song I have ever heard in Tamil films thus far:
“பிறக்கும் முன்னே இருந்த உள்ளம் இன்று
வந்ததடா
இறந்த பின்னே வரும் அமைதி வந்து விட்டதடா”
A state of mind that is equanimous and unruffled by anything. See how casually he inserts this line at the end completing a life cycle.
At birth and death I guess anyone is the purest. No thoughts or deeds to pollute or corrupt!!!
இளமையில் ஞானம்
பாடும் கானம்
Recent Comments